Sknerus McKwacz

[Angus]

No, teraz to już dziesięciolatek uważa się za dorosłego.

[rysownik]

To smutne...

[Sknerus Mckwacz]

Jeśli powyższe posty odnoszą się do mojej wypowiedzi +18, to zaznaczam, że była ona ironiczna. Chodziło, że jeszcze jakiś siedemnastolatek zobaczy trumnę Sknerusa no i co wtedy? No ale już mniejsza z tym.

[tapir]

A ja mam 13 lat, i chce być dzickiem, ale taki komiks przeczytałabym najprędzej jak się da.

[rysownik]

Odgrzebię ten temat. xD Nikt nie zadał takiego pytania, na które wszyscy znamy odpowiedź, ale warto się nad nim zastanowić.

Jaki Sknerus jest naprawdę?

To zależy, gdyż McKwacz przedstawiany jest na dwa sposoby. W Gigantach, mamy do czynienia ze sknerą, złośliwym liczykrupą. W wielu takich komiksach pojawia się motyw z Kolondike i Dzikim Zachodem. Są to jednak retrospekcje, które nie mają określonego czasu i miejsca, ale można powiedzieć, że akcja rozgrywa się zapewne w XIX wieku. I to jest świat, który podtrzymuje teorię, że "bohaterowie nigdy nie umierają", a sam Sknerus ma ok. 140 lat (jeśli akcja rozgrywa się współcześnie). Tutaj, pokazane jest, że McKwacz był skąpy od początku i już.

Jest jeszcze drugi sposób przedstawiania Sknerusa, który jest Sknerusem właściwym, czyli Barksa. Historię McKwacza pokazuje w swoich komiksach Rosa, który prezentuje nam innego kaczora niż, tego skąpca znanego nam z Gigantów i KD. Historia Sknerusa (na której nie raz płakałam xD) jest to opowieść o tym, jak człowiek w pogoni za swoim szczęściem traci swoje przekonania, jak giną dziecięce ideały. Początkowo McKwacz, chce tylko pomóc swojej rodzinie, ale z czasem zaczyna pragnąć przygód i bogactwa. Gdy w końcu staje się bogaty zmienia się, gdy nie ma już dla kogo pracować, nie ma już kogoś, kto byłby z niego dumny. Pragnie już tylko być bogatszym, niszcząc tym samym swoje dziecięce przyrzeczenia, że zawsze będzie uczciwy. A kiedy wreszcie jest już najbogatszy na świecie odkrywa, że na tym szczycie nic nie ma, że nie dało mu to szczęścia, takiego jak się spodziewał. Wszyscy go opuścili. Jednak jego zachowanie nie bierze się z niczego. W czasie swojej wcześniejszej wędrówki spotkał ludzi, którzy sprawili, że przestał wierzyć w uczciwość i stał się zamknięty, nieufny i zgorzkniały. Taki jest właśnie ten Sknerus, a to jest świat, w którym znamy daty i miejsca, a bohater po trudnym i burzliwym życiu, może w końcu opuścić ten świat.

Może dlatego ludzie tak lubią Sknerusa, bo jego uczucia są im bliskie. Jego historia jest ciekawa i zawiera wiele prawd życiowych, ale pokazuje też, że zamykając się w sobie nie uczynimy świata lepszym, tylko sprawimy, że będziemy samotni i nieszczęśliwi.

[mcrr]

Mi bardziej się podoba ten CarlBarksowski Sknerus. W jego komiksach ma on swój charakter. A w komiksach Gigantowych, jest to tylko taka postać gagowa, która płacze jak zrobi zły interes.

[DONAld]

$knerus jest zupełnie inny w komisach (zazwyczaj jest sknerą i skąpcem pozbawionym uczuć do donalda(nie mówię o wszystkich komiksach)) a np W Kaczych opowiesciach(też skąpy ale jaki troskliwy)tak więc jest pewna różnica między tymi dwoma sknerusami

[Mateusz Kubiak]

Artykuł godny przeczytania

Kod: Zaznacz cały

http://www.popcorner.pl/popcorner/1,81588,4763276.html

Chyba wiadomo kto jest najbogatszy.

[Mateusssz]

Co do Sknerusa - kocham go Za co? Sam nie wiem. Chyba za jego charakter. A co do twojego artykułu - już o tym wiedziałem

[Gigant41]

UWIELBIAM SKNERUSA

[fan kaczek]

Co do dyskusji o komiksie +18,to myślę że można do tego kogoś nakłonić...zobaczymy jak to wyjdzie.....

To ironia.

[Benio_blast]

Komiksy MC KWACZA rządzą, zawsze się zabawisz!

Więcej treści i mądrzej - prosimy. Zastanów się przed napisaniem posta, czy coś nim wnosisz, a będzie OK. Ten nie wnosi nic. - dop. Pahan

[BaL]

Bardzo lubię Sknerusa McKwacza, uważam że to ciekawa postać. Tytan pracy, geniusz interesu, a także kaczor panicznie bojący się okazywać jakiekolwiek czułości wobec kogokolwiek... Czy nie sądzicie że ma w sobie coś z House'a

A tak swoją droga chciałbym chociaż raz zobaczyć Sknersua jako zmęczonego życiem i samotnością kaczora, który czasem zastanawia się, czy aby na pewno wszystko w życiu wygrał. Mającego poczucie, że jest już za późno na zmiany... To by była ciekawa odskocznia od wiecznie młodego i opanowanego staruszka.

[Pahan]

A tak swoją droga chciałbym chociaż raz zobaczyć Sknersua jako zmęczonego życiem i samotnością kaczora, który czasem zastanawia się, czy aby na pewno wszystko w życiu wygrał. Mającego poczucie, że jest już za późno na zmiany... To by była ciekawa odskocznia od wiecznie młodego i opanowanego staruszka.

Taki właśnie staje się Sknerus w ostatnim, XII rozdziale "Życia i czasów Sknerusa McKwacza" Dona Rosy. Jeśli jeszcze nie czytałeś, to najwyższy czas nadrobić zaległości.

[Semmko]

A tak swoją droga chciałbym chociaż raz zobaczyć Sknersua jako zmęczonego życiem i samotnością kaczora, który czasem zastanawia się, czy aby na pewno wszystko w życiu wygrał. Mającego poczucie, że jest już za późno na zmiany... To by była ciekawa odskocznia od wiecznie młodego i opanowanego staruszka.

Okazuje się, że można to rozumieć (co najmniej) dwojako. Obraz, u którego podstaw leży gorycz, to ten wspomniany przez Pahana. Don Rosa stworzył jednak inny, wcześniejszy, bardziej optymistyczny choć melancholijny - Ostatnią podróż do Dawson. Te dwa najbardziej zapadły mi w pamięć, ale ich autor wielokrotnie nawiązywał do tego wątku, np. w komiksie W poszukiwaniu źródeł Kalevali.