Cytaty z filmów Disneya

[Semmko]

Tarzan

Pewien cytat kusił mnie, kusił, aż wreszcie skusił.

Kope lat! Dawno my sie nie widzieli. A może my sie wcale nie widzieli? I teraz też sie nie widzimy sie. Szto? A my se pajdjom. {suspens!} Nie pajdjom...

[jupix]

Auta 2
???

[Semmko]

Cześć jupix! Kopę lat! Dawnośmy się nie widzieli. A może się wcale nie widzieliśmy? I teraz też się nie widzimy. Co? I sobie pójdziemy. Nie pójdziemy...

Nie, to nie Auta 2.

Napisałem, że ten cytat mnie kusił, bo oprócz tego, że jest oczywiście wspaniały, jak na Disneya przystało, to przy tym długi i charakterystyczny, więc sądziłem, że będzie zbyt łatwy. I widząc nowy post w temacie już się spodziewałem, że ktoś podał rozwiązanie, gasząc tym samym mojego ducha. A tu proszę, pokrzepiająca niespodzianka. Fajnie, że gramy dalej.

No dobrze, chciałbym jakoś podpowiedzieć, ale tak nie za bardzo. Cytat pochodzi z filmu, który należy do disnejowskiego kanonu. I kto jak kto, ale Ty naprawdę posiadasz doświadczenie, pozwalające wyciągnąć z tego tropu maksimum. Ach, co to były za czasy...

[kuperkowo]

Tarzan

Pewien cytat kusił mnie, kusił, aż wreszcie skusił.

Kope lat! Dawno my sie nie widzieli. A może my sie wcale nie widzieli? I teraz też sie nie widzimy sie. Szto? A my se pajdjom. {suspens!} Nie pajdjom...

Atlantyda: Powrót Milo ?

[jupix]

Odpada, to nie klasyk.
Semmko uściślij czy w twoim cytacie padają słowa rosyjskie?

[Semmko]

Cała sprawa z tym cytatem jest trochę zakręcona, bo w polskiej wersji językowej osoby, do których przytoczone słowa są kierowane, to Rosjanie, a w oryginalnej (angielskiej) Włosi. Nominalnie Włosi, bo każdy, kto ich zobaczył, nie ma żadnych wątpliwości, że to Rosjanie. W oryginale postać, którą zacytowałem, mówi czystym językiem angielskim, a w polskim wydaniu filmu wypowiada się dokładnie tak, jak to zostało przeze mnie zapisane.

Ale podobała mi się propozycja kuperkowa ze względu na skojarzenie stylu cytowanej przeze mnie wypowiedzi z bardzo charakterystycznym bohaterem filmu Atlantyda. Zaginiony ląd, który wysławiał się w podobny sposób. To skądinąd moja ulubiona postać z tamtej produkcji.


PS

Wiem, że zasady tej zabawy przychylne są odgadywaniu „w ciemno”, ale zachęcałbym, aby takiego stylu gry unikać. Sądzę, że prawdziwa przyjemność polegałaby tu raczej na tym, że spośród wielu uczestników, z których każdy spokojnie i z zachwytem obejrzał inny zestaw filmów, tylko część jest w stanie odpowiedzieć na daną zagadkę, dzięki czemu gra po pierwsze dowartościowuje (to nagroda dla zwycięzcy), a po drugie za każdym razem kogoś innego (losowo, czyli dość sprawiedliwie). Jednocześnie wszyscy są motywowani do zgłębiania przedmiotu swojego zainteresowania, jakim jest w naszym przypadku twórczość disnejowska. Pamiętajmy też, że nie musimy się tu z niczym spieszyć.

Reasumując, oglądajmy klasyki!